In drie jaar tijd heb ik afscheid moeten nemen van mijn partner en van de vader van mijn kinderen. Twee heel belangrijke mannen in mijn leven die jong stierven, dat trof me zo diep dat ik even niet deel kon nemen aan het alledaagse leven. Ik deed een stap opzij en werd toeschouwer van het leven. Zo kon ik kennismaken met een ander deel in mij dat ik nog niet kende: de stilte.
Op het moment dat je stil wordt, word je ontvankelijk voor ingevingen.
Toen het later werd, merkte ik dat ik rijker was geworden: ik kon deelnemen aan het leven en ik kon de stilte bewaren.
De tijd is verder gegaan en ik ben daarin meegegroeid. De rouwtijd is bijzonder geweest en zeer moeilijk, maar ik geniet weer volop van het leven en al het moois om mij heen. Rouw blijft komen, natuurlijk, want dat is ook wat het leven is: zonder dood geen leven. Het lijkt of ik steeds beter weet hoe dat moet, dat proces van afscheid nemen en rouwen. Maar wennen doet het niet.
Inmiddels is er een nieuw zieltje bij me komen wonen, Fientje, en heb ik afscheid moeten nemen van mijn zeer dierbare praktijkhonden Saartje en Matiz. Mijn leven heeft een andere kleur gekregen en ik heb mijn leven anders ingericht. Kleien met mensen is heel belangrijk voor me geworden. Er zijn mooie gesprekken. Soms is iemand op een moeilijk moment in zijn leven gekomen of zijn er ‘gewoon’ lichamelijke klachten. Dan kan ik bijstaan met mijn homeopathische kennis en middelen.
Opleidingen gaven me wijsheid, het leven bracht me rijkdom.
Wat ik leerde in al mijn opleidingen bracht me wijsheid, maar wat ik leerde aan het leven bracht me rijkdom. Uit die geweldige bronnen kan ik putten, de rijkdom en de wijsheid.
Ik ben niet meer dezelfde als toen, maar ben wel weer heel geworden. Ik leerde aan het leven en ben blijven koesteren, elke dag opnieuw.
Een boek over het doorstaan van rouw
‘Rouwen is een persoonlijk en kwetsbaar proces dat raakt aan het allerdiepst in jezelf. Het is iets dat je alleen moet doen en wat zo aangrijpend en pijnlijk is, dat je het eigenlijk niet alleen zou moeten hoeven doen.’
In ‘Ontkoesteren’ neem ik je mee in het ‘verwonderlijke’ proces van rouw. Ik schrijf over de beleving van verwonding en de verwondering in mijzelf en de wereld om mij heen na het overlijden van mijn partner en – kort erna- het verlies van mijn baan. Het verhaal laat zien dat rouw een heftige reactie is op een heftige gebeurtenis en toch, dat dat het enige juiste is om te doen. Het verhaal omarmt en biedt steun door de herkenning. Het boek geeft vertrouwen, omdat je steeds voelt, ergens, dat het leidt naar beter, naar rijker en wijzer.
‘Ontkoesteren’ is een verhaal van rouwzaam naar reinzaam, een verhaal dat bijstaat in een eigen periode van ontkoestering, van welk verlies dan ook.
‘Ontkoesteren’ (105 pagina’s, ISBN 9789402117967) is uitverkocht.